nina's diary

Η Ρώμη είναι έρωτας! Κυριολεκτικά ένα ζωντανό μουσείο! Λάτρεψα κάθε γωνιά στο κέντρο της πόλης. Παντού αγάλματα και συντριβάνια και εκκλησίες και πινακοθήκες! Ακολούθησα φυσικά πολλές από τις δικές σας συμβουλές και αυτό με βοήθησε. Δεν ξέρω τι να σχολιάσω πρώτο. Καταρχάς η Fontana di Trevi ήταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο κι όπως καταλαβαίνετε κάθε μέρα περνούσα και μία βόλτα από εκεί. Το βράδυ της Πέμπτης, που την επισκέφθηκα για πρώτη φορά ήταν και το ωραιότερο καθώς ενώ είχε κόσμο η κατάσταση δεν ήταν αποπνικτική και μπόρεσα να απολαύσω αυτό το πανέμορφο αξιοθέατο με την ησυχία μου. Το Σαββατοκύριακο που ακολούθησε ο κόσμος που επισκεπτόταν το συντριβάνι ήταν ατελείωτος και δεν μπορούσες ούτε μια φωτογραφία να βγεις χωρίς άγνωστους μέσα στο πλάνο. Είδα και πρωί το ίδιο αξιοθέατο αλλά πιστεύω πως το βράδυ αναδεικνύεται καλύτερα η ομορφιά του. Μιας και είμαι "ρομαντική ψυχή" με μαγνητίζουν τα φωτισμένα τοπία, με τα νερά που τρέχουν κλπ κλπ.  Κάθε πρωί ξυπνούσα α

Καταρχάς καλησπέρα σας! Θα ήθελα να σας πω πόσο σας ευχαριστώ και πόσο χαίρομαι που όσοι διαβάζετε το blog μου, μου λέτε τις απόψεις σας για τα κείμενα μου, συζητάμε γι αυτά και πολλοί μου δίνετε καινούριες ιδέες για κάτι που θα θέλατε να γράψω. Ειλικρινά με χαροποιεί πολύ αυτό και θα ήθελα να συνεχιστεί και να μεγαλώσει η επικοινωνία μεταξύ μας. Παρόλα αυτά. Έχει περάσει κάποιο μικρό χρονικό διάστημα από τη τελευταία φορά που έγραψα κάτι εδώ. Όχι γιατί το ξέχασα, ούτε γιατί δεν θέλω. Απλώς ο χρόνος μου είναι περιορισμένος τις τελευταίες μέρες. Θα σας εξηγήσω... Είμαστε στη διαδικασία ολοκλήρωσης το δεύτερου τεύχους στο περιοδικό "Vitrine" και πραγματικά τρέχουμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα ώστε να παρουσιάσουμε για άλλη μια φορά τις καλύτερες δραμινές επιχειρήσεις και προϊόντα που αξίζει να επισκεφθείτε και να γνωρίσετε! Όπως καταλαβαίνετε οι υποχρεώσεις είναι πολλές και ο χρόνος με πιέζει και θα σας πως γιατί παρακάτω. * Επάνω βλέπετε το πρώτο τεύχος

Φοβόμουν πως είναι νωρίς για να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο. Για εσάς νωρίς όχι για μένα.  Ευτυχώς υπάρχει το instagram και οι δημοσκοπήσεις του και έπειτα από μία που κάναμε μαζί, μου ξεκαθαρίσατε πως είναι η κατάλληλη στιγμή. Εγώ έχω χριστουγεννιάτικη διάθεση μονίμως. Αν γινόταν να ζω σ ένα σπίτι γεμάτο από λαμπάκια και φωτάκια 365 μέρες το χρόνο θα το έκανα. Ήρθε όμως επιτέλους εκείνη η στιγμή του χρόνου που θα ανεβάσουμε τις κούτες από το υπόγειο. Θα βγάλουμε τα χριστουγεννιάτικα στολίδια από τις κούτες και θα στολίσουμε το σπίτι και τη διάθεση μας. Μη μου πείτε πως η χριστουγεννιάτικη διάθεση δεν επηρεάζει και την ψυχολογία σας. Έχω ακούσει βέβαια κάποιους να λένε πως δεν τους αρέσουν τα Χριστούγεννα. Υπάρχουν κι αυτές οι περιπτώσεις φυσικά. Πιστεύω όμως πως το μεγαλύτερο ποσοστό ευχαριστιέται τις γιορτές αυτές. Μα δεν υπάρχει κάτι αρνητικό σ αυτές τις μέρες. Στολίζουμε το σπίτι μας, φτιάχνουμε γλυκά, έχουμε κάθε μέρα ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ, μαζευόμαστε οικογενειακά, επιστρέφουν οι φίλ

Πέρασαν 25 χρόνια από την ζωή μου για να αποφασίσω να βελτιώσω τις διατροφικές  μου συνήθειες. Ανέκαθεν ήμουν φαγανό παιδάκι. Δεν χρειάστηκε ποτέ να με πιέσουν για να φάω. Ακόμα και στην εφηβεία μου δεν είχα ποτέ διατροφικές διαταραχές και κόμπλεξ με την εξωτερική μου εμφάνιση κι ας ήμουν πάντα "τσουποτούλα". Ούτε τώρα έχω κάποιο ιδιαίτερο θέμα. Απλώς τα τελευταία τρία χρόνια χάρισα στον εαυτό μου 12 επιπλέον κιλά τα οποία δεν θα με στεναχωρήσει καθόλου η πιθανότητα να τα χάσω.  Στόχος μου δεν είναι να αποκτήσω το τέλειο σώμα. Αυτό που βλέπουμε στο instagram και τα περιοδικά. Στόχος μου είναι να επιστρέψω στα κιλά που ήμουν κάποτε. Να μπορέσω να φορέσω τα ρούχα μου. Αυτά τα ρούχα που στέκονται μόνα κι έρημα στην ντουλάπα μου γιατί αν προσπαθήσω να τα φορέσω ίσως και να τα χαλάσω. Δεν μετανιώνω που αφέθηκα και πήρα αυτά τα κιλά. Με βοήθησαν να αγαπήσω περισσότερο τον εαυτό μου. Όπως προείπα ποτέ δεν είχα ιδιαίτερο θέμα ή κάποιο κόμπλεξ. Ποτέ όμως δεν ήμουν και α

Πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι είμαστε σκληροί με κάποια επαγγέλματα. Το κακό είναι πως είμαστε ακόμα πιο σκληροί με τα άτομα που εργάζονται στα επαγγέλματα αυτά. Όμως δυστυχώς τις περισσότερες φορές είμαστε πολύ άδικοι και λάθος στην κριτική μας. Θα σας εξηγήσω τι εννοώ... Ανέκαθεν μέσα από τη δουλειά μου γνώριζα πολύ κόσμο. Είτε έκανα service σε κάποια επιχείρηση εστίασης στη Θεσσαλονίκη, τη Δράμα, την Κω και την Κρήτη είτε ως δημοσιογράφος σε Θεσσαλονίκη και Δράμα. Σε αυτούς τους δύο κλάδους γνώρισα και γνωρίζω συνεχώς πολύ κόσμο. Κόσμο με τον οποίο λόγω της κοινωνικότητας που με διακρίνει μιλάω και επικοινωνώ ίσως κάπως παραπάνω απ ότι θα έκανε κάποιος άλλος στη θέση μου. Όσο λοιπόν γνωρίζω ανθρώπους και συνομιλώ μαζί τους και βλέπω τον τρόπο σκέψης τους, συνειδητοποιώ πόσο διαφορετικοί είμαστε μεταξύ μας. Θα μου πεις μεγάλη ανακάλυψη. Όχι δεν είναι αυτό που μου κάνει εντύπωση. Εντύπωση μου κάνουν πολλές φορές οι απόψεις των ανθρώπων. Κάποιοι θεωρούν φυσιολογικά, πράγματα

Κορύλοβος, Δράμα Καλό μήνα!!!! Μπήκε επιτέλους ο Νοέμβρης και κάθε μέρα νιώθω όλο και περισσότερο την χριστουγεννιάτικη διάθεση μου να ξυπνάει. Άλλα αυτό είναι κάτι που θα συζητήσουμε μια άλλη φορά. Σήμερα θέλω να μιλήσω για κάτι το οποίο απασχολεί σχεδόν όλους του Δραμινούς και κυρίως αυτούς που δεν προβλέπεται να αλλάξουν τόπο διαμονής κάποια στιγμή στο μέλλον. Αν με ξέρεις, τότε γνωρίζεις πως είμαι σχεδόν εθισμένη με τον κόσμο του διαδικτύου. Αυτή η πληθώρα ατελείωτων πληροφοριών ανεξαρτήτου θέματος ή ποιότητος μου αρέσει πάρα πολύ και καθημερινά διαβάζω άπειρα άρθρα, κείμενα, έρευνες και απόψεις η βλέπω πάρα πολλά βίντεο ποικίλης ύλης ανάλογα με την διάθεση που έχω κάθε στιγμή. Εχθές λοιπόν, 1 Νοεμβρίου, έμαθα πως ήταν η παγκόσμια μέρα πόλεων. Δεν το ήξερα. Όμως το έμαθα διαβάζοντας ένα κείμενο το οποίο αναφερόταν στις τρεις χειρότερες πόλεις της Ελλάδας. Επίσης στο ίδιο κείμενο έμαθα πως η Δράμα θεωρείται, από τους συντάκτες του κειμένου, μία από τις τρεις χειρότερες